เศรษฐศาสตร์ – การศึกษาเรื่องเศรษฐกิจ (กิจกรรมการผลิต/การกระจาย/การบริโภคสินค้าและบริการต่างๆ)
เศรษฐศาสตร์ เป็นสาขาวิชาทางเทคนิคในแง่หนึ่ง แต่ความจริงแล้วก็เป็นวิชาทางสังคมที่ขึ้นอยู่กับอัตวิสัย, ค่านิยมของคน และการเมืองอยู่มาก เศรษฐศาสตร์แนวทุนนิยมอุตสาหกรรม ที่เน้นให้เอกชนมุ่งผลิตและบริโภคเพื่อกำไร/ประโยชน์สูงสุด เป็นเพียงเศรษฐศาสตร์สำนักหนึ่ง การเน้นแต่การผลิตให้ได้มากที่สุด แต่ไม่สนใจการกระจายผลผลิตที่ทั่วถึง เป็นธรรม ทำให้เศรษฐศาสตร์สำนักนี้บิดเบือนวิชาการเพื่อผลประโยชน์นายทุนชนชั้นสูงมากกว่าคนส่วนใหญ่ เศรษฐศาสตร์แบบองค์รวม มองว่าการทำงานของมนุษย์ คือพลังอย่างเดียวที่เพิ่มมูลค่าให้แก่ทรัพยากร (รวมทั้งพลังงาน) ที่เราเก็บเกี่ยวมาจากธรรมชาติ สิ่งที่เรียกว่างานนั้นมีทั้งงานที่ได้ค่าจ้างตอบแทน, งานในบ้านที่ไม่ได้ค่าตอบแทน และงานบริหารจัดการ งานธุรการต่างๆ แม้มนุษย์ในยุคปัจจุบันจะมีเครื่องจักรพลังงาน หุ่นยนต์ คอมพิวเตอร์ เครื่องไม้เครื่องมือ ช่วยให้เราทำงานได้ผลผลิต (ต่อแรงงาน) สูงขึ้น แต่การผลิตทุกอย่างต้องอาศัยแรงงานคน เพื่อทำเครื่องมือเหล่านั้นทำงานได้ แรงงานคือผู้เพิ่มผลผลิต การเป็นเจ้าของเครื่องมือเฉยๆ (เจ้าของทุน) ไม่ได้ทำให้ผลผลิตเพิ่มขึ้นมาได้ในระบบเศรษฐกิจแบบทุนนิยมอุตสาหกรรม งานส่วนใหญ่คือการจ้างงาน ซึ่งหมายถึงการทำงานให้นายทุนโดยได้ค่าจ้างเงินเดือน ในระบบนี้นายจ้างพยายามลดต้นทุนค่าจ้างแรงงาน และหาวิธีการทำให้ลูกจ้างทำงานการผลิตได้ดีที่สุด เพื่อนายจ้างจะค้าขายสินค้าในราคาสูงเพื่อให้ได้กำไรมากที่สุดความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้างกับลูกจ้างเช่นนี้ ทำให้เกิดความขัดแย้งทางด้านผลประโยชน์ระหว่างคนงานกับนายทุน แต่ทั้ง 2 ฝ่ายต่างจำเป็นต้องร่วมมือกันและพึ่งพากันและกัน ต้องต่อรองและประนีประนอมตกลงกันไป ประเทศที่คนงานต่อสู้เรียกร้องมานาน เช่น ในประเทศอุตสาหกรรม คนงานมักต่อรองได้มากกว่าในประเทศตลาดเกิดใหม่ และประเทศรายได้ต่ำการทำงานที่ไม่ได้รับค่าจ้างสำคัญเช่นเดียวกัน การทำงานภายในบ้าน เช่น การทำอาหาร ดูแลรักษาความสะอาดบ้าน การเลี้ยงดูเด็ก คนชรา คนป่วย ฯลฯ เป็นงานที่จำเป็นสำหรับการดำรงชีวิตของมนุษย์ และถือว่ามีส่วนช่วยเพิ่มผลผลิตทางอ้อมครอบครัวส่วนใหญ่มักจะใช้แรงงานผู้หญิงทำงานแม่บ้าน โดยไม่มีการคิดค่าจ้างให้ ไม่ได้คิดรวมอยู่ในผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) และสังคมทุนนิยมไม่ให้คุณค่าต่อคนที่ทำงานโดยไม่ได้ค่าจ้าง
ระบบเศรษฐกิจที่ดีกว่าควรคำนึงถึงความสำคัญของงานเหล่านี้ด้วย เพราะเป็นการงานที่จำเป็นที่ทำให้มนุษย์ดำรงชีวิตอยู่และสร้างลูกหลานต่อไปได้
ถ้าสมาชิกครอบครัวไม่ทำงานบ้านและงานในกิจวัตรประจำวันเอง ก็ต้องจ้างคนอื่นทำอย่างในประเทศพัฒนา ข่าวเศรษฐศาสตร์ อุตสาหกรรมหรือในครอบครัวคนรวย คนชั้นกลางระบบทุนนิยมเป็นระบบที่มีปัญหาว่าจะต้องเติบโต แบบสร้างความขัดแย้ง และทำลายตนเองไปด้วย นายทุนมีแรงจูงใจจากความโลภต้องการกำไรมากที่สุด และถูกผลักดันด้วยความกลัว ว่าธุรกิจของพวกเขาจะถูกโค่นล้มโดยบริษัทธุรกิจอื่นที่แข่งขันเพื่อหากำไรสูงสุดได้มากกว่า การแข่งขันกันในแนวนี้คือ ตัวการสร้างวิกฤติความเหลื่อมล้ำต่ำสูง ความไม่สมดุลทั้งทางสังคมและระบบนิเวศ เศรษฐศาสตร์แนวอนุรักษ์ระบบนิเวศฉลาดกว่าเศรษฐศาสตร์แบบทุนนิยมตรงที่มีความเข้าใจว่าเงื่อนไขของสภาพแวดล้อมทางธรรมชาตินั้น เช่น อากาศบริสุทธิ์ ภูเขาป่าไม้ ทะเล แม่น้ำ ฯลฯ สำคัญต่อความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจของมนุษย์เราอย่างจำเป็นมากธรรมชาติยังเป็นแหล่งวัตถุดิบและพลังงานในการผลิตสินค้าและบริการมาสนองความต้องการของมนุษย์เรา แร่ธาตุ พลังงานจากน้ำมัน ก๊าซธรรมชาติ ถ่านหินนั้นเกิดขึ้นมาได้อย่างมีขีดจำกัด ถูกใช้แล้วหมดไป โดยไม่อาจจะผลิตทดแทนขึ้นได้ ทรัพยากรธรรมชาติบางอย่างเช่น ป่าไม้ แหล่งน้ำจืด ปลาในทะเลอาจผลิตทดแทนขึ้นมาใหม่ได้ แต่มีเงื่อนไขคือมนุษย์ต้องรู้จักใช้ในอัตราที่ต่ำกว่าอัตราในการผลิตทดแทนขึ้นใหม่โดยธรรมชาติถ้าเราใช้ทรัพยากรเหล่านี้ในอัตราสูงกว่าอัตราการผลิตทดแทนโดยธรรมชาติก็จะมีปัญหาขาดแคลน สิ่งมีชีวิตบางอย่างสูญพันธุ์ไป ความหลากหลายทางชีวภาพลดลง เป็นผลเสียต่อระบบนิเวศทั้งหมดปัญหาการปล่อยสารพิษขึ้นไปในอากาศ ดินและน้ำ จากโรงงานอุตสาหกรรม การขนส่ง การผลิต การบริโภค การเผาไหม้ กิจกรรมต่างๆ ของมนุษย์ เพิ่มอันตรายในเรื่องสุขภาพ ภัยธรรมชาติ, ผลผลิตการเกษตรลดลง เนื่องจากการปล่อยสารพิษมากทำให้เกิดภาวะโลกร้อน (อุณหภูมิโลกโดยเฉลี่ยสูงขึ้น) ภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง (เกิดความผันผวน เช่น แล้ง น้ำท่วม ภัยธรรมชาติอื่นๆ)การพัฒนาเศรษฐกิจแนวที่ดีกว่าทุนนิยมคือ การพัฒนาแนวเศรษฐศาสตร์ระบบนิเวศ ที่คำนึงถึงต้นทุนทางธรรมชาติและต้นทุนสังคมด้วย ไม่ใช่คิดเฉพาะต้นทุนส่วนตัวที่ธุรกิจเอกชนลงไป
แนะนำข่าวเศรษฐศาสตร์ อ่านเพิ่มเติมคลิ๊กเลย : ก.ต.ท. สั่ง บล.เอเชีย เวลท์ ระงับทำธุรกิจชั่วคราว หลังนำเงินลูกค้าไปใช้โดยไม่ยินยอม
